τάλας

τάλας (v. sub fin.), τάλαινα, τάλαν (fem.

A

τάλας Ar.Th.1038

): gen. ᾰνος, αίνης, ανος, also dat.

τάλαντι Hippon.12

: voc. τάλαν, masc. in Od.18.327, 19.68, Thgn.512, etc., fem. in Ar.Ra.559, al. (Adv. acc. to A.D.Adv.160.11, Hdn.Gr.2.12, al.): [dialect] Aeol. nom. [full] τάλαις Choerob.in Theod.1.126 H.: ([etym.] Τλάω):—suffering, wretched,

ξεῖνε τάλαν Od.18.327

, etc.;

ὦ τάλας ἐγώ S.OC1338

,1401, Aj.981;

ὦ τάλαιν' ἐγώ A.Ch.743

;

ὦ τάλαν S.Ph.1196

(lyr.): c. gen. causae,

οἲ γὼ τάλαινα συμφορᾶς κακῆς A.Pers.445

, cf. 517;

τάλαιν' ἐγὼ τῆς ὕβρεος Ar.Pl.1044

: sts. in bad sense,

τάλαν

wretch!

Od.19.68

: but in Com., τάλαινα poor dear! as a sort of coaxing address, Ar.Lys.910,914; so

ὦ τάλαινα Id.Ec.242

.

2 in Trag. also of things, sorry, wretched,

μόχθοι A.Ch.1069

(anap.);

παρακοπά Id.Ag.223

(lyr.);

πάθος Id.Th.988

(lyr.);

νηδύς S.OC1263

;

αὔλιον Id.Ph.1088

(lyr.); συμφορά, νόσος, Id.El.1179, Tr.1084; ἔρις, φυγά, E.Hel.248 (lyr.), Ph.1710 (lyr.): [comp] Sup. τᾰλάντατος, η, ον, Ar. Pl.684, 1046, 1060, Pl.Cra.395e.--Poet. word, used by X.Cyr.4.6.5, Ph.2.239, Arr.Epict.2.16.20, Plu.Ant.79, al., Luc.DMeretr.10.3.

II Τάλας, ὁ, a constellation ([etym.] θεός τις κατακέφαλα κείμενος) rising with Sagittarius, Cat.Cod.Astr.7.207. [τᾰλᾱς A.Pr.158 (anap.), S. (v. supr.), Ar.Ach.163,1192, Pax79, Av.1494, Pl.930; [dialect] Dor. also τᾰλᾰς Theoc.2.4, AP9.378 (Pall.): voc.

τάλᾰν Thgn.512

, S.Ph.1196 (lyr.), Ar.Ec.658,1005 (both anap.).]